 |
6/6 |
 
  
|
 |
O Bendim
merhamet gözyaşları
akarken gökyüzünden,
özlemleri akarken
gözlerinden bilmeceler
sorarak kendine gencecik bir
kız yürüyordu.
ve ben şahittim,
gerçekten sevdiğine
gökyüzünden saçlarına düşüp,
yanaklarından süzülende BENDİM...
gitmesini söylemişti
yüreğine,
bilmeden yalnızlığın yıkacağını.
sarhoş bir bulut olmuştu
ağlayacağı anı
bilemeyen
peşinden gidemeyen
ben şahittim,
çünkü onu götüren zamanda
kızı bırakmayan mekanda
BENDİM
sevdalı mıyım,
karasevdalı mıyım
yoksa kendini ortaya koyan
deli bir kumarbaz mıyım?
sorularla çırpınıyordu
hastasın diyorlardı doktorlar
çok üzülmüşsün diyorlardı.
ama
acısıyla mutluydu o
şahittim ben buna
gülüşündeki
mahzunlukta,
intiharındaki
suçlulukta
BENDİM
hissettirebilmiş miydi?
onu sevdiğini
söyleyemediğine yanıyordu.
sevebilir miydi ki
oda?
sorularıyla
tutkusunu çarmıha geriyordu.
ya olmazsa
ne yaparım tanrım,
diyerek kendini ona
örüyordu.
geleceğin ona hazırladığı
sevdiğinin olmadığı hiç bir hediyeyi
istemiyordu.
korkuyordu
ben şahittim
çünkü
ona umut verende
dertlerini dinleyende
onu bu sevgiye sürükleyende
BENDİM...
Muhammet Umut Dilek
| 
145 |
defa okundu |
2 |
defa tavsiye edildi |
0 |
defa yorumlandı |
8
|
üye antolojisine eklendi |
|
|
|
|
|
|
|
|
