3/7

	Aşkın Rengi nedir...?
	Bekleyis
	İflas
	Kavanoz...
	Kendime Bir Dünya Kurdum Seninle...
	Sen
	Seni Unutmak İçin Neler Yaptım...

Henüz bu şiir için konu belirlenmemiş. Bu yüzden benzer konulu şiirler listelenemiyor.

Konusunu EKLE

Bekleyis

Yine bir günle beraber doğdum
dün öldükten sonra...
bir yığın düşüncelere dalmışım yine
karton kadar küçük odamda...
yalnızlığımı...sensizliğimi...,
kaderimle paylaşıyorum...
yine kendi kendime
beynimde bombalar patlatıyorum...
 
Duvardaki saati takip ediyorum...,
Saat üç olmuş...
zaman acımasızca yavaş  geçiyor
sanki bana inat yaparcasına...
akşam saat on'da
buluşacağız yine bir telefonda...
kocaman yedi saat var arada,
uzun ve işkenceli yedi saat...
     yani 420 dakika...
     yani 25 200 saniye...
bir asır gibi geliyor bana
bu durduru...
     sanki     7  Savaş
                420 Bomba
          25 200  Kurşun...
bunlar beni bekliyor yine
bu gün , bu gece...
Hepsi geldi geçti özümden
Her Savaş gibi
Her atılan bomba gibi
Her yediğim Kurşun gibi
Hergün gibi öldüm
Hergün gibi dirildim
Hergün odamda karlar yağar
Hergün eser çılgın kasırgalar
Hergün saçlarıma düşer aklar
Hergün sensizliğime yanar
             sensizliğime ağlarım...
..sanki  7 Tutuklama
               420  İşkence
              25 200  Ölüm...
Tutuklamalara boyun eğdim
İşkencelere katlandım...dayandım
Ölümleri göze aldım...hiç ölmedim...
Her türlü acıya dayandım... dayanacağım...
bütün bu savaşları ,bombaları ,kurşunları...
bütün bu tutuklamaları ,işkenceleri ,ölümleri...
vücudumda hissettim...
beynimde...benliğimde hissettim...
bütün bunlar beni öldürmedi...
dayanabildim...
Saat on' da telefonun öbür ucunda
sen olacaksın diye dayanabildim
Sesin kabuk tutmamış yaralarıma
melhem olacak diye dayanabildim...
gülmen beni diriltecek diye dayanabildim...
her şeye dayandım ..., hiç ölmedim...,
hiç bir şey  beni öldüremedi...
bütün bu ızdıraptan sonra
birkaç saat  görüştükten sonra
Telefonları usulca kapatacağız...
bütün İşkencelerden geçtim
sesini duymak için hep direndim
hayatta kaldım...hiç ölmedim...
ama telefonları kapattıktan sonra
işte o zaman ben her gün gibi...,
her gece gibi öleceğim...!
 
       Benim saçını hiç okşamadığım
       Tenini hiç koklamadığım
       Benim hiç yüzünü göremediğim
       Meçhul Sevgilim...,
 
Biz hergün bir Telefonda yaşayacağız
 
Biz hergün bir Telefonda öleceğiz.....!!!

Ender Taşdemir

8 defa okundu 0 defa tavsiye edildi 0 defa yorumlandı 0 üye antolojisine eklendi		arkadaşına GÖNDER e-kart YAP antolojine EKLE yazıcından BASTIR		eleştiri, yorum YAP Görüş, bilgi vb. EKLE varsa, hataları BİLDİR

şairi için yapılmış bir web sitesinin linkini EKLE şairin biyografisini EKLE şairini internette heryerde ARA hatıra, anekdot, bilgi vb. EKLE bu şiirin şiir.net'ten silinmesini ÖNER bu şiirin konusunu EKLE En son okuduğun şiirlerin listesini görmek için TIKLA