 |
9/64 |
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
İçimizdeki Pandora Kutusu
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Henüz bu şiir için konu belirlenmemiş. Bu yüzden benzer konulu şiirler listelenemiyor.
Konusunu EKLE
  
|
 |
İçimizdeki Pandora Kutusu
Yangın;
yangın var diye
bir ses kopuverdi
gecenin sessiz ve ıssız
yolculuğunda.
Bir anda durdurdu
yaşamdaki dinginliği.
Herkes ruhsal yaşantısından
gerçeğine doğru
erken bir kalkış yaptı.
Hiç kimsenin beklemediği
bir olayla
uyuyan dev uyandı.
Pembe rüyalar diye
nitelendirilen yaşantı
sonunda kendini varsıllıkla
gösteriyordu.
Bir adamın kalbinde
patlak veren kıvılcım
yavaş yavaş yayılıyordu
yeni mekanlara.
Her an yeni yeni insanlar
yeni yeni mekanlar
yanıp tutuşuyordu.
Ne su,ne köpük
hiç bir şey durduramıyordu.
İnsanoğlu aciz kalmıştı
böyle bir olaya karşı.
Herkes bi çare halde izler oldu;
alev toplarının bir dev gibi
gözlerinin önünde büyümesini.
Sonunda tanrılar bir bakış attı
yer küre üzerindeki düşünen beyin
sahibi varlıklara.
Sanki bir tebessüm belirmişti
yüz ifadelerinde.
Ama baktıkları varlıklara
bi çare gözüyle değil;
sanki intikam hevesi
duyuyorlardı onlara karşı.
Aynı kendi dünyamızı
yok ederken
vücudumuzun ruhsal
bölümünden attığımız
kahkahalar gibi...
Tanrılarda kendi dünyalarını
yakarken aynı şekilde
gülüyorlardı.
Son anda biri belirdi;
alevler içinde korkusuz
ve azimle yürüyen genç
vücutlu biri.
Ama ne tanrıların kahkahalarına
ne de insanların bi çareliğine
karşı tepki veriyordu.
Emin hareketlerle ilerliyordu.
Ve tanrılara karşı düşünce
savaşına girdi.
Her dakika dünyayı
saran ateş
gittikçe büyüyor;
gittikçe insan
neslini tüketiyordu.
Bunu göz önüne alan
genç;
parlak bir ayna
çıkardı cebinden.
Bilmiş bir edayla
gökyüzüne çevirdi aynayı.
Ve tanrılar aynaya
bakar bakmaz;
telaş içinde insanlar
gibi koşuşturmaya başladılar...
Tanrılar birlik
olup söndürdüler ateşi,
ve insanlarla birlikte
rahat bir nefes aldılar.
İnsanlar gencin etrafını
çevirip,
tanrılara ne gösterdiğini
sordular.
Genç tekrar cebindeki
aynayı çıkartıp,
etrafındaki gruba gösterdi.
Ve gencin etrafındaki
topluluk bir anda
tekrar panik içinde
kaçıştılar.
Kendilerini görüyorlardı
o parlak aynada.
Zalimliklerini,
zulümlerini,
kendi kendini yok etmelerini.
Anahtar kelime buydu;
kendi kendini yok etme.
Tanrılar bundan korkmuşlardı.
İnsan neslinin tükenmesi demek,
tekrar başlangıç safhası
demektir.
Bunu göze alamayıp
söndürdüler ateşi.
Bizlerde tanrılar gibi olup,
içimizdeki Pandora'nın
kutusunu açmamak
üzere,
kapatmalıyız...
Dostalim
| 
17 |
defa okundu |
2 |
defa tavsiye edildi |
0 |
defa yorumlandı |
0
|
üye antolojisine eklendi |
|
|
|
|
|
|
|
|
