Bir Çift Göz
kırmızılaşıyordu akşam
güneşin son ışınları son renkleriyle
dağ yamaçlarını yalıyordu
hafifçe esen bir rüzgar
serinletiyordu saçlarımı ferahlığıyla
kirpiklerim
karanlığını yüklenmeye hazırlanıyordu gecenin
kalbim atıyordu mutluca
belli ki ilkti böyle mutluluk
sonsuzluktan bir parça
sarmıştı tüm benliğimi
yakındı
karanlığın yüreğime basması
kuşlar ah kuşlar
son defa çırpıyordu kanatlarını
yapraklar ah yapraklar
direnemiyordu ıssızlığa
o anda iki gözdü tam orada duran
tebessümdü adı
gülüyordu içten içten hasret çekmişçesine
hüzün gülü değildi bu
tebessümdü adı
belki de ilkti bu dalgalara çarpan duygu
güneşsiz
Mustafa Küçüktepe
