Güz Penceresi
Sis göklerinde yükseliyor dağ dorukları
Yüklendi asmalar buğulanmış korukları
Güz yelleriyle yoldaş olur yaprak, ot, çiçek
Eylül bitince başlar ekim yolculukları
Artar sürekli sancısı gittikçe günlerin
İnler sirildenen çatının saç olukları
Düşten uyandı, çalgıma ses kattılar bugün
Saz tellerinde dün uyuyan ses konukları
Solgun yüzünde kaygu taşır her gelen geçen
Hep saz benizlidir bu yıl eylül çocukları
Akşam sisinde çamlar, ışık yurdu perdeler
yorgun bakışlarıyla süzer mor ufukları
Abdullah Öztemiz Hacıtahiroğlu
