Anne
Rahmet üstüne rahmet iner
Sana saygı gösterilen yere.
Anne gönlüme düşen bir sızıdır,
Yüreğimi yaralayan, parçalayan
Bak bu sabah gök mavi değil kırmızıdır.
İnci damlalarını akıtıp ağlayan
Gözlerin mahzun bakar ufuklara.
Anne sabahların ne güzel olduğunu
Sen bana söylerdin her bildiğini
Şafak kırmızı, kan, gün kırmızı
Çağlayanlar gönlümden aktı, aktı durmadı.
Gün yüzüne bakmış da nur almış gibi
İradenle insanların arasına dalmış gibi
Evimizden biri, birimiz azalmış gibi
Hüzün çöktü dedim, hüzün çöktü, gitmedi.
Sararan yapraklar tez dökülür,
Yapraklar dökülünce içim yıkılır,
Uzanana, sıra sıra dizilip bakılır,
Bağ bozuldu, sular kesildi, gelmedi.
İğde ağaçları yalnız sana bakıyor,
Menekşeler hüzünlü baksana açmış mor,
Her şey bana küskün, her şey bana zor,
Hayat damarım kesildi, kesildi bitmedi.
(19 Kasım 1994 - Elazığ)
Hüseyin Say
