Çankırı Hapisanesinden Mektuplar II

Bir akşamüstü
oturup
hapisane kapısında
rubailer okuduk Gazalî'den :
"Gece :
     büyük lâciverdî bahçe.
  Altın pırıltılarla devranı rakkaselerin.
  Ve tahta kutularda upuzun yatan ölüler.>
 
Bir gün eğer,
benden uzak,
karanlık bir yağmur gibi,
canını sıkarsa yaşamak
                  tekrar Gazalî'yi oku.
Ve Pîrâyende'm benim,
ben eminim
sen sadece merhamet duyacaksın
ölümün karşısında onun
                            ümitsiz yalnızlığı
                            ve muhteşem korkusuna.
 
Bir akar su getirsin Gazalî'yi sana :
"- Toprak bir kâsedir
                        çömlekçinin rafında tâcidar,
       ve zafer yazıları
       yıkılmış duvarlarında Keyhüsrevin..."
 
Birikip sıçramalar.
Soğuk
         sıcak
                 serin.
 
Ve büyük lâciverdi bahçede
                               başsız ve sonsuz
                               ve durup dinlenmeden
                               devranı rakkaselerin...
 
Bilmiyorum, neden
aklımda hep
ilkönce senden duyduğum
Çankırılı bir cümle var :
"Pamukladı mıydı kavaklar
                               kiraz gelir ardından."
Kavaklar pamukluyor Gazalî'de,
fakat
görmüyor, üstat,
                 kirazın geldiğini.
Ölüme ibadeti bundandır.
 
Şeker Ali yukarda, koğuşta bağlama çalıyor.
Akşam.
Dışarda çocuklar bağrışıyorlar.
Çeşmeden akıyor su.
Ve jandarma karakolunun ışığında
akasyalara bağlı üç kurt yavrusu.
Açıldı demirlerin dışında
                            büyük, lâciverdî bahçem.
A s l o l a n   h a y a t t ı r ...
 
Beni unutma Hatçem...


Nazım Hikmet


     www.intersiir.com  <---  Şiir alemine geçit...