Düşenlere
ölüm dedikleri nedir
dedik
onlar ölmediler güneşe gömüldüler
haykırdık
sol yumruklar kalktı havaya
sustuk
bu ülkenin en has evlatlarıydı onlar
kavga uğruna sevdayı unutmuştular
vatan kurtulmadan yâr sevmek haramdır dediler
kaç geceyi uykusuz kaç günü çalışarak geçirdiler
merttiler
fedakârdılar
İNSANDILAR
yemek yerine gecenin karanlığında
kurşun yediler tertemiz alınlarına
sürüklendi cesetleri kanları kurumadan
hayvanlar çiğnedi bedenlerini soğumadan
yüreğimize gömüldüler direnen kardelenler
...
çaldılar mı ekmeğinizi
deştiler mi kilerinizi
ununuzu tuza mı kattılar
kadınınıza kızınıza elleri bağlı
sahip mi oldular
göğsünüzde sigara mı söndürdüler
askıya mı aldılar sizi
köpek gibi küfür mü ettiler size
koyun gibi güttüler mi
dövdüler mi
yalan mı söylediler arsızca
ırkınız farklı diye aşağıladılar mı
çaldılar mı ekmeğinizi
deştiler mi kilerinizi
ununuzu tuza mı kattılar
postalın çamurlarını mı yalattılar
...
...
lâyık mısınız onların onuruna
alkışlarken elleriniz katilleri
bilinçli misiniz yoksa düzenin sarhoşu musunuz
...
bu ne karanlık gecedir
şafak sökmüyor
bütün çakallar ulumakta
ve leş kargaları ölüm çağırmakta
gün ne zor geliyor
ne vurdumduymazsın sen Istanbul
ne yiğitler düştü üstüne
kanları suladı seni
dağ gibi gövdeleri gömüldü sana
ah Istanbul
ağla
ağla artık
Istanbul
(Mart'92 - Gümüşhane) - 24 Mart`a dair.-
Murat A.Çiçek
www.intersiir.com <--- Şiir alemine geçit...
|