Sizi Sevmiyorum

Sesimden arındım ve ufku
Bir harmani gibi giyindim
Kahraman bir korkaktım
Kavmimin kadim tarihinde
Ki onlar için umutsuzluk
Kendim için haramiydim
 
Böyle bilindiydi bu hikâye
Yarından bugüne kaldıydı
 
Tersine akan bir ırmaktım
Sözün şaşkın serinliğinde
Kendi deltasında boğulandım
Ve sizi sevmiyorum ey kavmim
Yakın beni rüzgârın ıslığa
Islığın hükme döndüğü yerde
 
Derim ki ey kavmim, zulmünüz
Payidar, yurdunuz çığlığımdı
Ki hükmümü kendim veriyorum
Yakın beni sesim sorulara dönmeden
Küllerimin altında kalacak
Mutluluk sandığınız ne varsa
 
Böyle yaşandıydı bir ömür ve söz
Giyotindi sözün belleğinde
 
(Çocuksun Sen)


Ahmet Telli


     www.intersiir.com  <---  Şiir alemine geçit...