Pasaport Kahvesi

Kıyıda, taşın üstünde
oturmuş denize bakıyor
Kimse konuşmuyor onunla
ne rüzgâr ne de izmir
 
Gün bitiyor ve lacivert
sözcükler çekiliyor
susuşların ipek ağıyla
 
Az ötede pasaport kahvesi
- Gel, bir bardak çay içelim
diyor bütün gün beklenen
 
Bulut suya değiyor
su zamana
ve yalnız çakıltaşları
değil aşınmakta olan
 
Batık bir gemi
gibi uzaklaşırken ordan
yakamozlar kalıyor geride
balkıyan acılar gibi
 
Eskiyen neydi günboyu
yaşanan neydi
hangi bıçağı biledi deniz
 
Işıklar sönüyor kıyıda
ve burkulan bir yürekle
çekip gidiyor bu kentten


Ahmet Telli


     www.intersiir.com  <---  Şiir alemine geçit...