Sunuşlar


Bir tomurcuktan sevda, yıldızlar kadar yakın
ve o kadarda uzak...
yaşam ki okyanusların köpüklü dalgalarında
boğuşabilmektir! geceler boyu...
Sunulan sevdaların geciken tiyatronun
son bileti gibi olmasıdır...
yıldızlar yakın, sevdalar da onurludur,
sen ki yaşamın çelişkisinde korumaya çalıştığın gururun!
topraklar bile kabul etmeyecek,
ve sen uzayın derin boşluğunda kalacaksın
sonsuzluğa dek!..
Eğer kıramadıysan, susturamadıysan yüreğinde,
sevdadan sunuşu ve sessizce giden sevgilinin
yalancı gülümseyişinde !
kendin değilsin,
doğanın kucağında sancılarını çekerken
bir annenin acı çığlığında!..
sen sevdanın da vazgeçiremediği ey özgürlük,
son nefesimde bile olmalısın...
Acı çekiyorsa insanlar,
Ekmeği oluyorsa batan akşamlar
bir vesikalı yârin kalbinde.
Yinede gülümseyebilmek değildir,
Ben acıları sığdıramadığım yüreğime,
Bir kuru ekmeği,
yarım kalan, balıkçının son duasını
Ve arta kalan sevdalarda,
Seni gömdüm yüreğime ey özgürlük...
ve sessizce yok oldum seninle,
hala yaşamadığım yârin son nefesin de!..


Celal Aslan


     www.intersiir.com  <---  Şiir alemine geçit...