Neden Yaşadığımı Sanıyorum
ölü zamanların gezinen cesedinden hele de yalnızlığın kafesinden usanıpta çekip gitmek varken, adımlarımı sayan kaldırımlardan başka beni ciddiye alan yokken neden hala yaşadığımı sanıyorum? dalga geçerken aynalar, tükürürken mazime kelimeler, halatın ucunda sallanarak, boş boş bakarken çevreme, zaman vururken davul tokmağı gibi tiktaklarını beynime neden hala yaşadığımı sanıyorum? uzanmam gereken gül mü kaldı? dinlemem gereken bülbül mü? yoksa aşk sözcüklerimi bekler hala yüreğim? İlkbahar mı geri geldi? yüreğimi kışlar mı geri verdi? hazır yabancıyken her şey bana, çekip gitmeliyim, çekip gitmeli... heyhat adımlarım unutmuş gitmeyi, ellerimden yardım bekliyor yeniden öğrenmeliyim emeklemeyi.... yoksa bir asamı bulmalıyım? bir sonbahar ağacından koparıp, kurumuş yapraklarından kurtardığım. ben mi asa olmalıyım yoksa? hala çözemediğim hayatın, çirkef labirentlerini yıkacak.... ayağımı kaydırırken, az önceki kelimelerin tükrüğü, çözemezken yüreğimdeki, iskender düğümünü, neden hala yaşadığımı sanıyorum?... kendim mi güneş olmalıyım mazime? konuşabileceğim bir ay mı bulmalıyım? hızırla mı gezmeliyim zamanda? geçmişime geleceğime hediyeler mi göndermeliyim? yıkıp yeniden bir şeyleri keyfime göre yeniden mi yapmalıyım? terkedenleri ellerinden tutup yüreğimde mi hapsetmeliyim? nasıl mı yapacağım? bilmiyorum. insanım işte. hala yaşadığımı sanıyorum.............
Muhammet Umut Dilek



     www.intersiir.com  <---  Şiir alemine geçit...