[ www.intersiir.com ] - Ş İ İ R A L E M İ N E G E Ç İ T . . .

Böyle mi Olacaktı?
Bir zamanlar önümde rehberimdin Bir zamanlar arkamda desteğimdin Ne zaman önümden çekildin, yolda düştüm Ne zaman arkamdan desteği çektin düştüm Dedin ki; kendi ayakların üstünde dur Durmak istedim, düşürdüler eli ayağa Bir daha da hiç kalkamaz oldum ayağa Ayakta kalmak için çok direndim bayağa Hani ben büyümüştüm?, bak yine düştüm Kalkmak istedim, çelmeye takılıp düştüm Bir zaman ben bir güçtüm, şimdi eli ayağa düştüm Bu hayat yolunda ben, hep bir yere takılıp sürçtüm Yakından olmaz sa, uzaktan desteğiniz lazım Dünyalık olmasa da, manevi desteğiniz lazım Dünyada olmasa da, ahrette desteğiniz lazım Referanslar yetmiyor, bizzat desteğiniz lazım Hani bizi iyi şeyler gösterip, daha iyi olacaktı? Hani kendisi için istenilen ... içinde istenecekti? Hani insanlar hep kardeş olacaktı? Hani acı ve tatlı eşit paylaşılacaktı? Hani kardeş açken, kendisini aç hissedecekti? Hani nefisler, kardeşler için feda edilecekti? Hani bir sonra ki günler daha iyi olacaktı? Hani anlatılanlar sinede ma kez bulacaktı? Hep başlangıçta güzel, sonunda kötümü olacaktı? Başta dost olanlar, sonunda düşman mı olacaktı? Kimileri ağam paşam, kimi de garip mi olacaktı? Anlayamadım, yalan dünya hep böyle mi olacaktı? Rehberimiz ümit vadetmeseydi, ümidimi yitirecektim İmanım olmasa, şu yalan dünyada aklımı yitirecektim Sevdiğim insan olmasaydı, ... ... ... ... ... ... . bitirecektim Az da olsa, vefalı dost olmasa, sağlığımı yitirecektim Söyleyeceklerimi tam söylemedim, dilim tutuldu Yazacaklarımı tam yazamadım, kalemim tutuldu Galiba niceleri gibi, bu garip Bayram unutuldu Hatırlatayım dedim, dilim elim ayağım tutuldu (15. 07. 2000)
Bayram Tunca