Ölüm gelmişse

Bitmişse
Kızıllığını,avuç avuç içtiğimiz şafaklar
Öğleler,ikindiler çoktan geçmişse
Bir akşam üstü garipliği
Sarmışsa her yeri
Güneş devrilmiş
Renkler solmuş
Sesler kesilmiş
Son kuşlar da geçip gitmişlerse ufuktan
Ve çiçekler
Bükmüşse boyunlarını dalgın dalgın
Bil ki ölüm saati gelmiştir
Senden uzak,kendimden uzak
Tüm umutlardan ve her şeyden uzak
Ben ölmüşümdür uzaklarda bir yerde
Gövdesini kurtların oyduğu
Bir ağaç gibi devrilmişimdir
 
O anı sen bileceksin herkesten önce
Herkesten iyi sen anlayacaksın
Çaresizliğini, yıkılmışlığın
Sevdiğin adamın
Ve seni nasıl sevdiğini
Duyacaksın derinden derine
Belli belirsiz
Bir gölge düşecek gözlerine
Fakat ağlamayacaksın,ağlayamayacaksın
Sen tek gelinim,sen tek kadınım
Sen güzelim nazlım bebeğim
Kadersizim benim
Gülerken ağlayanım,ağlarken gülenim
Varlığım nedenim alınyazım benim
Elbette ağlamayacaksın
Çünkü sonsuzluklar
Sonsuz sevenler içindir
Çünkü ölüm 
Sevmeyi ve ölmeyi bilenler içindir...


Ümit Yaşar Oğuzcan


     www.intersiir.com  <---  Şiir alemine geçit...