[ www.intersiir.com ] - Ş İ İ R A L E M İ N E G E Ç İ T . . .

Otuz Beş Duvarı
Ölümü düşünüyorum O büyük yalnızlık içindeyim Kulaklarımda duymadığım bir musiki Kaskatı kesilmişim, kalbim durmuş Artık hiç bir şeyi görmüyor gözlerim İçimde ne bir umut, ne yaşama zevki Elim, ayağım buz gibi olmuş Ölümü düşünüyorum Kulaklarımda duymadığım bir musiki Ölümü düşünüyorum Laleli'de bir sokaktan tabutum geçiyor Saygı duruşunda bilmediğim insanlar Bütün pencereler açık biri kapalı Kederlerim, ümitlerim, hayallerim Ve gelen bir iki dost mezarlığa kadar Sonra kadınlar kadınlar gözleri yaşlı Ölümü düşünüyorum Bütün pencereler açık biri kapalı Ölümü düşünüyorum Şimdi beni gömüyorlar bak Ağlıyorsun, ellerinde dağ menekşeleri Hazin bir parıltı gözbebeklerinde İçin isyanla doluyor, kahroluyorsun Hatırladıkça geçmiş günleri geceleri Bir acı ki öyle büyük öyle derinde Ölümü düşünüyorum Ağlıyorsun, ellerinde dağ menekşeleri Ölümü düşünüyorum Dediği çıkmıyor Cahit Sıtkı'nın Otuz beş duvarını aşamıyorum Üzülme sevdiğim artık ayrılıyoruz İnan yokluğuma ben de bir ölüyüm O yalan dünyanızda yaşamıyorum Yıl 1961, ya Haziran ya Temmuz Ölümü düşünüyorum Üzülme sevdiğim artık ayrılıyoruz.
Ümit Yaşar Oğuzcan