Biz...

Ellerimiz...
Utandı dualara bile kalkmaya
Zalimin tepesine inmesi gereken ellerimiz...
Kapandı gözlerimiz sevgiye
Kapandı, iki damla yaş için bile halimize, kendimize
 
Omuzlarımız...
Etten örülmüş, birbirine kenetlenmiş duvar gibi olması gereken omuzlarımız
Uzaklaştı birbirinden, namazda bile.
 
Ayaklarımız sürünür oldu, küçücük bir iyiliğe
Cihada çağrıldığında, bir an bile tereddüt etmeyen ayaklarımız,
Duymaz oldu kulaklarımız, selam vermeye çekinen ağızlardan fısıltıyla çıkan Allah'ın selamını
Onu bile esirger olduk kardeşimizden
 
Ve yüzlerimiz...
Paramparça olan kalplerimiz gibi hala şuursuzca secdelere kapanan yüzlerimiz.
 
Dudaklarımız...
Dualarda titremeyen ve her zaman hayır sözler söyleyen dudaklarımız vardı.
Öper oldu Ebu Leheb'lerin kuruyası ellerini
 
Dualarımız vardı içten, yürekten
Zalimlerden merhamet dilenir oldu dualarımız
Sadece Allah'tan rahmet bekleyen...
 
Boyunlarımız eğildi insanlar önünde
Allah'a eğilmeyen
 
Ve bunca isyanımız üzerinde, bir tek umudumuz kalsın Rabbimiz'den.
Affetsin bizleri, bağışlasın
Ve yeniden, yeniden güç versin
Müslümanca, yaşamak için


Abdullah Taşkıran


     www.intersiir.com  <---  Şiir alemine geçit...