Esmer Çocuk Cinayetleri
kadınlar ikinci kez bakmazmış meğer
ilk bakışta güzel ulaklar gönderirlermiş yakın gövdeye
sonra kapatıp sonsuza dek nehrin kapısını
ikinci bakışta incinenler için destan yazarlarmış
Günler sabır ambarı, günler hatmi iken
İskeleti olmayan aşka et taşıdım
Kamyonlar dolusu kin
Ceset kokusu, kin
Ters çevrilmiş kubbelerinde camilerin
Durulanan meleği kirletemedi
Cüretse minareden de yukarıda bir doruk özlemek
Topraktan da sahici bir doruk beklemek
Cürmümü aşan cevapları ben söyledim
Geride şeytan üçgenim, batık hırslarım
Geriye kalanı yazarsam
Şimdi hokka bile incinir ama ah
İskelesi olmayan aşka yanlış yerden yanaştım
Serseri mayınlarla ameliyatlı gecelerde
Deniz üstünde aylak bir kahramanla
Zarif parolam, madalyam: yitir ki bulasın!
Ama unutulmuştum nasılsa
Ama unutmuştum nasılsa
Yitik bahislerdik, umursanmaz nutuklardık
Ben ve melek!
Söğütlü cami avlularında
Kimbilir kaç ifritin kanına girdik
Girdik de çıkmadık halkın küçük şölenlerine
Bizi kim bulur şimdi
Kim görür yitirdiklerimizi
Kardeş ararken anne yitirdiğimizi
Hayatımızın bir ziyaret saatinden öteye geçmediğini
Ey hayal saatçisi, ey oyun tamircisi
Sobe diyemeden gerçekle gerdeğe girdiğimizi
Bize kim söyler şimdi
kadınlar eteklerini sıyırdığında ağlayanlar haklıymış meğer
dokununca unuturlarmış
kartalın rüyasında kelebek olduğunu
herkesin rüyasında mutlu bir varlık bulduğunu
unuturlarmış öpünce
eski yapraklar üzerine kapanmış
o eski suların kâtibini
unuturlarmış meğer
Yıldırım komşumuzdu değil mi melek
Pike yaparken doğruluk abidelerine
Ben demiştim: kamikaze'nin son sözü olmaz
Geçtim böylece önümde mendil açmış güruhtan
Dilenciler için ölüm diledim ve
Göklerle son randevumda sözden de geçtim
Geçtim de kelimeler anlam dilendi benden
Anladılar sonunda: bir çocuk ölürse
Sular yastadır ve her damla
Çelenk olur onun minik mezarına
Uçuklamış dudaklarıyla ölü çocuklar ne güzeldir
Değil mi melek şaşkınlıktan ölür çocuklar
Son iç çekişleri emanettir güllere
Değil mi melek çocuklar güllere emanettir
Sadaka olsun diye damlatırlar gözyaşlarını dünyaya
Hem yağmur da zaten
Çocuklara emanettir
Git şimdi, kurtar annemi memelerinden
Ölü çocuklara süt zehirden beterdir
Ölü çocukların su ile beslenir sureti
Çünkü tanrı bir su gezginidir
Ve melekler su bekçisi
Git şimdi! çiçek mezbahalarından katil kokular süz
Gitme şimdi... iki şaşkın
Sevişmekten bıkarsa usanırsa
İnsanlar onları cennette linç eder
Sayfalarını çevirmekten utanırım o zaman
Beni cildinde sakla
Sakla kalbimi bacakaranda
Kanayan sorgularıma sergi olsun bekaretin
Kanatlarını oyun bahçesine gömdüğünde
Nefesinle kıyamete şan verdiğinde
Bulutlara mülteci, kuytu kasabalara sığınak olsun kin
çünkü bak
kadınlar her âşık olduğunda
bir çocuk ölürmüş meğer
Ayhan Kurt
www.intersiir.com <--- Şiir alemine geçit...
|