[ www.intersiir.com ] - Ş İ İ R A L E M İ N E G E Ç İ T . . .

En Çok Aşksız Sevmelerinize Yanardım...
En çok aşksız sevmelerinize yanardım. Aşksız sevişmelerinize de... Çaldırdığınız gözlerinizin ışığına, Üç paraya kapınızın önünden geçen, Eskiciye hurda fiatına sattığınız Gönüllerinize de, Bir de elbisenizin astarın da kaybettiğiniz Güneşlerinize, yanıyorum. Vefa İstanbulda bir semt adı artık, Sadakat en son Karaköyde görülmüş, Abanoz sokakta bir çengele asılı olarak, Bir avuç dolusu cam kıymığı hayat Artık yüreklerinizde, Sevmeye çalıştıkça yüreklerinizi Parçalayan ve kanatan En çok aşksız sevmelerinize yanardım. Aşksız sevişmelerinize de, Bir de buram buram et kokan Birlikteliklerinize... Yağmur sonrası toprak bile Toprak korkmuyor artık Denizler döndü siyahi bir griye İnsanlık adına ne varsa kirlettiniz Bembeyaz, Ve hala yaşıyorsunuz, Umarsız kaygısız ve ruhunu yitirmiş Bedenlerinizle, Ama ben hala en çok aşksız sevmelerinize Ve sevişmelerinize yanıyorum gene de... Gübre yığını hayat, Meselesiz, aşksız, gerçeksiz Her trajedide bir komedi Ve her komedide bir trajedi yaşanır Sahnelerde... Ve bütün insanlık bu yalana teslim. Ama artık ne elbiselerinizin astarında Kaybettiğiniz güneşlere Ne çaldırdığınız gözlerinizin ışığına, Ne de üç paraya , Kapınızın önünden geçen eskiciye sattığınız Gönüllerinize, Ağlayamıyorum. En çok gene aşksız sevmelerinize ve Aşksız sevişmelerinize yanıyorum Ama artık sadece kendim için ağlıyorum Perde arkasında hayat denen o sahnede (24 Mart 1999 - Edirne)
Ali Koç