Gülcü Adam

Mor karanfiller arasında bir kardelen
Bir sabah baktım ki erkenden
Açmış gözlerini tüm dünyaya
Diyor ki aydınlığınız ben, ışığınız ben.
 
Bembeyaz güller arasında bir yediveren
Güller arasında sanki bir ben
Duruşuyla, heybetiyle çok farklı
Halıdaki nakış kilimdeki desen.
 
Desen ki ben güneşiyim karanlıklar çağının
İlmek ilmek öreniyim bilgi ağının
Sonra itina ile diken güllerini
Alimler bahçesinin, bilgi bağının
 
Bağlarım insanlarla iç içe
Yaptığım dantela, kaneviçe
Emeklerim yarınlara geleceğe
Zararımı indirmişim hiçe
 
Hiç gördün mü sen, ellerinde kitaplar
Diliyle kalemiyle, kafasıyla gönlüyle
Zorluklarını önceden bile bile
Diken tarlalarında gül yetiştiren var.
 
Var gül yetiştiren toprağında taşında
Yazında,baharında yahut kışında
Hayatın durmayan akışında
Yetiştirdiği rengarenk gülleri
Görmek ister ömrünün sonunda,mezarı başında.
 
(16 Kasım 1995)


Hüseyin Say


     www.intersiir.com  <---  Şiir alemine geçit...