Çocuklar

Bir saat kırılmasında tutulur
Kurşun yağmurlarına çocuklar.
Geceleri yumuşak döşeklere hasret.
Kurşunlarla çizilen çocuklar.
 
Oyuncağı olmuş çocukların kurşunlar,
Zalimler masum çocukları kurşunlar.
Silahlar zehir zemberek kan kusar,
Bir yanda kan akar,öbür yanda insanlık susar...
 
İğde ağaçları açmasa mıydı çiçek?
Sıra iğde ağaçlarına mı gelecek?
Birdir Sırp'ın gözünde bir çocuk ve böcek.
Bosna'nın nikahı kıyılır karlı kanlarla dağda...
 
Karanlığın boğazını kesen mermiyle,
Mostar'da, Bihaç'ta,Tuzla'da benim biçilen.
Bir bir biçilip binlerce ekilen,
Zenika'da gözyaşlarına mecbur edilen ben.
 
Şanlı fecirle doğuşlara giden ben,
Bosna Şafağında dalgalanan yine ben.
Ben yeşillere vurgun,dostluklara sevdalı.
Sıralarım istihkam,kalemim silah.
Dinmez şimdi gönüllerde bin bir ah.
Okulum dağlar,dağlarda olur sabah.
Sabahın sabahında gündüze giden ben,
 
Kırılası ellerin çektiği tetiklerdendir,
Yetim yetim kalan bunca çocuklar.
Soğukta kalmış,tütmez ocak,elleri tir tir.
Titrek bir yıkık kulübede yalnız ve ağlar.
 
(25.12.1994)


Hüseyin Say


     www.intersiir.com  <---  Şiir alemine geçit...