Lan Diyo' Fin Fin

kar tanelerinden birini beğeniyorum ağzım tipide
gözümün akını takıyorum peşine işte kuşlara gökyüzü kondu
taze ot görmüş eşek gibi sırıtıyorum, iyiyim
buzlanmış beynim
kendini Finlandiya'da sanıyor
omurilik soğanıma zincir takıyorum aklım kayıyor
eldivenimi teyzem ördü
Topkapı - Fatih hattında kızağım var kıyağım
her yerde kar var dün gece ablam kaçtı
azraille kaçtı bir daha gelmeyecek
geriye dönmeyecek, çıplak ayakla kaçtı
kapının önündeki ayakkabılar onun, 37 numara
uyarsa ayağınıza size vereyim siz giyin
çok üşüyorum çok üşüyorum cehennemin dibine gidin
diyerek camdan bakarken
düşlerimin kapısını dedemin oğlu kırıyor
                                       bir anahtar darbesi ile
babam diye söylemiyorum bak aslan gibi adamdır ha
ama bir sorunu var kralı olduğu orman yandı
" lan " diyo'  " n'apıyo'sun orda fin fin "
geometri kitabının arasına
bir dilim kaşar peyniri gibi koyup
gizlice okuduğum saralı dostum Dostoyevski
                                                    düşüyor yere
babam kulaklarımdan birini beğeniyor
öbürünün içinde ablamın sesi çınlıyor
kulak zarı örs üzengi salyangoz
ve cayır cayır yanıyor kulağım
kar yağmuru dansa kaldırmadan önce
yaramazof yaramazof sönüyor ateş özürlü sobamız
yoksulluk evimize kene gibi yapışmadan
annemin elleri soğuktan yarılmadan önce
küçük kardeşimle dünya atlasını yediğimiz gece
karnımda Stockholmlanmış Sofya
               Tokyolanmış Londra
komşu duvar radyosundan Sibelius dinliyorum fin fin
ve kar tanesi gibi bakan Sibel'e rağmen
amazon ormanı gözlü Özlem'i seviyorum
 
( evet ablacım her şey Helsinki eskisi gibi
  her şey gibi dünya gözümden Düştüyevski
  her şey eskisi gibi
  herkeste özlem var eskiye
  şiirime burada son verirken
  ben de gelirim belki bir ara gözlerinden öpmeye )
 
(Aşk ve Kuyrukluyıldız - 1997)


Akgün Akova


     www.intersiir.com  <---  Şiir alemine geçit...