[ www.intersiir.com ] - Ş İ İ R A L E M İ N E G E Ç İ T . . .

Dut Ağacı
Bu sabah doğup büyüdüğüm Mahallenin sokaklarında dolaştım Çocukluğumu tekrar Yaşamak istedim bu sabah Bir an keşke bugün hiç Olmasaymış diye düşündüm Keşke dün dün kalsaymış Şu sağdaki iki katlı ev Nezahat hanımlarındı galiba Yok Yok Bu yekta beylerin ki olmalı Nezahat hanımların kinin yanı top oynadığımız boş arsaydı İyi ama nerde boş arsa Ya bakla tarlası peki taş mektep Nerdeler Kimler götürdü, kimler çaldı o güzelim anıları benden Birden Rıza amca yı gördüm Yine o dut ağacının altında oturuyordu Koştum ellerine sarıldım önce tanımadı Sonra rıza amcanın sımsıcak ellerinde çocukluğumu yeniden yaşamaya başladım. Tam karşımızda ki evin 3. katında otururlardı 14 yaşında boyanmaya başladığından Mahalleli sonunu pek iyi görmezdi doğrusu Bu kız çok tango oldu derlerdi Evlenmiş iki sokak öteye taşınmışlar Eskisi gibi mi? diye sordum eskisi gibiymiş Biraz kilo almış o kadar Olsun... Kimbilir kilolu olmak bile ne yakışmıştır ona Zaten ne yakışmazdı ki Rengini beğenmedim dedi rıza amca Üstelik bayağı süzülmüşsün Tabii gece hayatı içki sigara bakmıyorsunuz ki kendinize İlahi Rıza Amca... Birlikler umumi kâtipliğinden emekli olali beri Gecesi gündüzü bu dut ağacının altında geçerdi Son 3 sadrazamı ve cumhuriyetten bu yana bütün başvekilleri sırasıyla ezbere bilir bize de saydırırdı çocukluğumuzda Hala hatırlıyor musun diye sordu? Hatırlıyor muyum... Hiç unutamamıştım ki Bilekten bağlı açık sandaletler giyerdi Nedense pek derin bir iz bıraktı bende bu sandaletler Birde kolaltları genişçe oyulmuş pembe bluzu İlk sigarasını yakışımı hatırlıyorum da... Ne gururlanmıştım Yarabbim Nasıl da bakmıştı gözlerime Yıllar yılı bu bakışlarla yaşadım Onlarla uyudum onlarla uyandım Şimdi kimbilir hangi eller yakıyordur sigarasını Oysa bu dut agacının altında söz vermiştim Söz Söz Söz Hep lafta kaldı dedi rıza amca Yıkmadık ev bırakmadılar mahallede Evlerle beraber bahçelerde yok oldu Bir şu dut ağacı kaldı Onu kesmeseler bari Birden gözleri parladı Sahi sen televizyona filanda çıkıyorsun Tabi ya seni dinlerler Bir seferinde söyle Çık pat pat söyle Şu dut ağacını kesmesinler de Aslında dizlerinde derman olsa Nafua vekiline bile çıkardı rıza amca ama Gençler ne güne duruyordu ki Söz verdim rıza amcaya Dut ağacını kestirmeyeceğime söz verdim Dünü bilmeden bugünü yaşamanın bedeli öylesine agırdı ki Yarını bugünden kurtarmak için Hayatımda ikinci defa söz verdim Birinciyi tutamamıştım ama ikinci sözümü Tutacağıma söz verdim
Barış Manço