Dalga

I
 
Mesut sanmak için kendimi
Ne kâğıt isterim, ne kalem;
Parmaklarımda cigaram,
Dalar giderim mavisinden içeri
Karşımda duran resmin.
 
Giderim, deniz çeker;
Deniz çeker, dünya tutar.
İçkiye benzer bi şey mi var,
Bir şey mi var ki havada
Deli eder insanı, sarhoş eder?
 
Bilirim yalan, hepsi yalan;
Taka olduğum tekne olduğum yalan;
Suların kaburgalarındaki serinliği,
Iskotada uğuldayan rüzgâr,
Haftalarca dinmeyen motor sesi,
Yalan.
 
Ama gene de,
Gene de güzel günler geçirebilirim;
Geçirebilirim bu mavilikte,
Suda yüzen karpuz kabuğundan farksız.
Ağacın gökyüzüne vuran aksinden,
Her sabah erikleri saran buğudan,
Buğudan sisteki aşktan kokudan...
 
II
 
Ne kâğıt yeter ne kalem,
Mesut sanmam için kendimi
Bunların hepsi... hepsi fasafiso
Ne takayım ne tekneyim.
Öyle bir yerde olmalıyım
Öyle bir yerde olmalıyım ki
Ne karpuz kabuğu gibi,
Ne ışık, ne sis, ne buğu gibi...
insan gibi.
 
(Yaprak, 1.12.1949)


Orhan Veli Kanık


     www.intersiir.com  <---  Şiir alemine geçit...