Buğday

Düzüldü uçsuz bucaksız alay,
Çıngıraklar çalar kapılarda
Düzüldü uçsuz bucaksız alay,
Bak, son hasad başladı rüzgârda
 
Okundan ayrılmak üzere yay,
Kuyuların ağzı genişledi
Okundan ayrılmak üzere yay,
Korku ta kemiğime işledi.
 
Savruluyor gökyüzünde buğday,
Gölgeler uzaklaşıyor yerde.
Savruluyor gökyüzünde buğday,
Tanrım! Tanrım! Bir deva bu derde.
 
Düzüldü uçsuz bucaksız alay,
Çıngıraklar çalar kapılarda
Düzüldü uçsuz bucaksız alay,
Bak, son hasad başladı rüzgârda
 
Undan bize de pay, bize de pay,
Koşun, buğday dağıtıyor Yusuf.
Undan bize de pay, bize de pay,
Çökmeden sonu gelmiyen küsuf.
 
Eriyecek tencerede kalay,
Çocuklar ağlaşmasınlar dağda
Eriyecek tencerede kalay,
Yetişmiyecek Ömer imdada.
 
Altında aynı eyer, aynı tay;
Arayıcısı herkes bir sesin.
Altında aynı eyer, aynı tay;
seferi aynı köye herkesin.
 
Artık kuruldu bu kervansaray,
Boşuna düşünür ihtiyarlık
Artık kuruldu bu kervansaray,
Şimdi seslerle dolu mezarlık


Orhan Veli Kanık


     www.intersiir.com  <---  Şiir alemine geçit...