Soluyan Deniz

Bir çığlık düştü karanlıklardan
Issız denize
 
Ses beton gibi buz tutuyordu
Bir takım gölgeler gidip geliyordu
Ay ışıkları gidip geliyordu
Deniz yaralı bir tay gibi soluyordu.
 
Kim bizi çeken ayaklarımızdan
Suyun yumuşaklığına
Yerin katılığına
Göğün karanlığına.
 
Bir göz bizi denetliyor -- bu muhakkak
Bir çığlık boğuluyor denizde -- bunu iyi duyuyoruz
Bir ışık kesiyor karanlığı bir ustura ağzında
Bilmediğimizi anlıyoruz
Görmediğimizi seziyoruz
 
Yeni bir çağa çıkıyoruz saçlarımızdan
 
(Yenikapı, 1960)


Erdem Beyazıt


     www.intersiir.com  <---  Şiir alemine geçit...