[ www.intersiir.com ] - Ş İ İ R A L E M İ N E G E Ç İ T . . .

Yalan Olmasın!..
Dağda, bayırda geçti ömrüm... Alnım sert çizgilere mecbur! Uçurum kenarlarında ıslıkladım yalnızlığı Kartal süzülüşünce mağrur! Kayanın bağrından fışıkırıp çıkan, Kavruk bir çam fidanı titremesinde inat! Ulu köknarların duldasında, Kurtlarla paylaştım bir avuç azığımı... Karları üstüme örtüp uyudum Yıldız yıldız gökyüzünü seyrederek! Belki denize ulaşacaktım giderek... Bir adım öte düşen yıldırımlarla Kütük yığınlarının arasında yonga gibi, Deli taylar gibi sıçradım! En hercai menekşeleri seyrederken Cıvık değildi bakışlarım Sayısız kırık kuş kanadı sardım, Körpe kuzuları okşarken bile Yalakalanmadı ellerim! Gözlerim kapanırdı kendiliğinden, Seher vakti bülbülleri dinlerken... Yoktu bülbül gibi şakıyan dillerim amma; Yine de yolumu gözlerdi çoban... Yaban yaşadım, yaban!.. Daracık darlıklarda geçti ömrüm... İki adım odalara bohçalanıp; İliştirilmiş muhitler ve beton yığınları arasında Sıkıştırılmış bir sürgündü hayat! Saatlerce yürürdüm çoğu kez Zaman eskimesin dolmuş kuyruklarında diye Asfalt, kırma taş, toprak ve çamur... Tanıdık zenginiydi ya ayakkabılarım, Ben yoldaş yoksuluydum yine de! Koskoca şehrin heryerinde Aynı yalnızlıktaydım... Orda başka, burda farklı olmadım En cazibeli vitrinlerin önünde bile Yutkunmadım! Zamanı tükettim bugüne doğru Razılık ve katlanmalarla geldim Ümit etmekten hiç vazgeçmedim amma, Olmayana da yırtınmadım... Bir tas çorba, bir baş soğan Yavan yaşadım, yavan!.. Düşde, hayalde geçti ömrüm... Kıt-kaçamak bakışların vurduğu "Bir gözleri ahuya zebun eyledi felek" Avunmalarıydı sevdam Endamı cız ettirirdi ya içimi, "Tavşan dağa küsmüş, dağ nerden bilecek" Hiç olmasa da hararetini hissettirecek kadar Yakın ve yanaşık manzaralar Sıcak sarılmaların titremesindeydim! Karanlık gecenin kör duvarında, Kor dudaklı yapışkan tebessümlerin Göz kırpan seyrimesindeydim! Kendi yazdığım mektuplar alırdım sevgiliden Aşk dolu, hasret yüklü, vuslat kokan... Cevaplar yazardım, ne cevaplardı! Yürek burkan, gönül çalan, ten yakan... Çöl seraplarında mecnun sayıklamasıydı sevdam Ve mevsim sürekli hazan... Yalan yaşadım, yalan!.. Yabandan memnunum, yavana razı Lâkin yalan bitsin, sil onu gönül... Bir doğup, bir batan Zuhal yıldızı Sana bahşedilen en büyük ödül! Yaban ol, yavan ol, yalan olmasın Sonsuza yapayalnız yürüsen bile Arkanda bıraktığın iz... kaybolmasın! (01.06.1999)
Hünkar Dağlı