[ www.intersiir.com ] - Ş İ İ R A L E M İ N E G E Ç İ T . . .

Geceye Vuruyorum Kendimi!.. - VI
Geceye vuruyorum kendimi epeydir Sıyrılıp usulca siyah örtünün kenarından Açığa çıkıyorum, alabildiğince açığa... En uzak yıldıza dikiyorum gözlerimi Ya bitkindir bencileyin, ya da sırf efkârından Titriyor ışıkları! Yanyanayken bile ne kadar uzak Ve ne kadar fakir Zamane aşıkları!.. Kendimi geceye vuruyorum epeydir Karanlığa karşı bir şemsiye yapıp üstüme Yaslanıyorum kocaman bir çınara Canımı acıtıyor gövdesindeki yaralar Kırılmış dalını-budağını ekliyor yüküme Yoruluyorum... Ve ne kadar söz versem de kendime Sana darılıyorum!.. Epeydir geceye vuruyorum kendimi Bıçak gibi ayaza karşı dönüp yönümü İnadına, bir mezar taşına dayıyorum sırtımı İşte gerçek, işte varlık, işte kuvvet... Bu taş bildim bileli bu dağ başındadır Ne çok erken pişmanlığı, Ne de geç kalmanın telâşındadır Sükunet burada oturur Ve ne kadar kargaşa varsa götürün Huzur istiyorum, Bir parça huzur!.. (28/29.11.1997)
Hünkar Dağlı