Elde Var Hüzün

söyleşir
evvelce biz bu tenhalarda
              ziyade gülüşürdük
pır pır yaldızlanırdı kanatları kahkaha kuşlarının
ne meseller söylerdi mercan köz nargileler
       zamanlar değişti
              ayrılık girdi araya
                             hicrana düştük bugün
 
ah nerde gençliğimiz
sahilde savruluşları başıboş dalgaların
yeri göğü çınlatan tumturaklı gazeller
                            elde var hüzün
 
o şehrâyin fakat çıkar mı akıldan
çarkıfeleklerin renk renk geceye dağılması
sırılsıklam âşık incesaz
       kadehlerin mehtaba kaldırılması
              adeta düğün
hayat zamanda iz bırakmaz
bir boşluğa düşersin bir boşluktan
birikip yeniden sıçramak için
                             elde var hüzün
 
(Elde Var Hüzün, 1982)


Attila İlhan


     www.intersiir.com  <---  Şiir alemine geçit...