Sen Gidince
Sen gidince
hüzün eşkıya iner kaldırımlara
içime tarifsiz acılar dolar
yutkunur, ağlamak isterim ama nafile
çocukluğumdan kalma bir söz
çınlar kulaklarımda
erkekler ağlamaz derim..
sokak lambalarının tozlu yüzleri,belirip
akşamın karanlığı perdelerken gökyüzünü
son kuşlarda dönerken yuvalarına
ay ışığını yayarken,hüzünlü bakışlara
ben yine sensiz hasretlerdeyim işte
sense yine çok uzaklardasın
bense dört duvar arasında
buğulu gözlerlerle, hala beklemekteyim belki dönersin diye...
Cemal Gökmen
